Często zadawane pytania na temat ochrony i bezpiecznego seksu

Bez względu na to, czy preferujesz stałe związki czy „przygody na jedną noc” – ochrona przed HIV i innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową (STI) powinna być dla Ciebie ważną kwestią. Nawet jeśli obecnie myślisz: „Mnie to nie dotyczy. To przytrafia się tylko innym”, to faktem jest, że w skali światowej każdego dnia dochodzi do zakażenia chorobą przenoszoną drogą płciową u około miliona osób – bez względu na orientację seksualną i tożsamość płciową, miejsce zamieszkania lub wiek.

W kwestii seksu każdy człowiek ma swoje własne pragnienia. Seks waginalny, analny, oralny, od przodu lub od tyłu, z zabawkami erotycznymi lub bez nich… Niektórzy przez całe życie cieszą się seksem z jednym partnerem, inni natomiast uwielbiają różnorodność i chętnie wypróbowują nowe praktyki.

Wiele osób doskonale wie, że prezerwatywy zapewniają ochronę przed HIV podczas seksu waginalnego i analnego oraz obniżają ryzyko zakażenia wirusem HIV oraz innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową. Jednak seks to nie tylko penetracja pochwy lub odbytu penisem. Bezpieczny seks jest również różnorodny. Dlatego w przypadku niektórych praktyk seksualnych istnieje wiele możliwości zabezpieczeń.

Jeśli chcesz bezpośrednio dowiedzieć się, co jest ważne w Twoim indywidualnym przypadku, wystarczy, że przeprowadzisz test bezpiecznego seksu w wersji online! Tam uzyskasz informacje na temat indywidualnych możliwości ochrony przed HIV czy STI.

Wybór właściwej prezerwatywy to często kwestia indywidualnych upodobań. Na przykład, czy lubisz prezerwatywy z wypustkami lub prążkowane? Czy chcesz, aby prezerwatywa była wegańska lub pochodziła ze sprawiedliwego handlu? Czy kolor lub smak mają dla Ciebie znaczenie?

Jest jednak coś, co zawsze musi się zgadzać: prezerwatywa musi pasować! Chodzi o rozmiar, a mówiąc dokładniej o szerokość: jeśli prezerwatywa jest zbyt wąska, szybko się rozerwie. Jeśli z kolei jest zbyt luźna, łatwo może dochodzić do jej zsunięcia z penisa, a w pewnych okolicznościach może utknąć w pochwie lub odbycie. Prezerwatywa może zapewnić optymalną ochronę tylko wtedy, gdy ma odpowiedni rozmiar. I to się czuje! Jeśli prezerwatywa jest dobrze dopasowana, możesz ją z łatwością rozwinąć i prawie nie czujesz jej podczas uprawiania seksu. Motto brzmi: próbuj!

Aby znaleźć prezerwatywę we właściwym rozmiarze, należy zwracać uwagę na informacje dotyczące jej szerokości. Znajdują się one na opakowaniu, najczęściej na stronie wierzchniej. Standardem są następujące rozmiary:

• wąskie prezerwatywy: ok. 47 lub 49 mm,
• średnie prezerwatywy: ok. 52 lub 53 mm,
• szerokie prezerwatywy: ok. 55 lub 57 mm.

Ponadto: kondometr od LIEBESLEBEN umożliwia łatwe określenie właściwej szerokości prezerwatywy.

Prezerwatywy są bardzo niezawodne. Czasami jednak zdarza się, że mogą się rozerwać lub pęknąć, np. w przypadku używania tłustych lubrykantów lub uszkodzenia podczas rozrywania opakowania lub rozwijania prezerwatywy. W przypadku pęknięcia należy wyjąć penisa i przepłukać obficie wodą. Ważne, aby możliwie jak najszybciej oddać mocz w celu przepłukania cewki moczowej. Jednak zawsze odradza się płukanie jelit lub pochwy. Takie postępowanie może doprowadzić do urazów, które dodatkowo zwiększają ryzyko zakażenia.

W razie problemów z prezerwatywą możesz szukać porady i pomocy u lekarza, w poradniach na miejscu oraz korzystając z konsultacji telefonicznych oraz online, które oferuje LIEBESLEBEN.

Ponad 90 procent nowych zakażeń wirusem HIV w Niemczech jest przenoszonych drogą płciową. HIV dotyka w szczególności mężczyzn, którzy uprawiają seks (m.in.) z innymi mężczyznami, oraz osoby, które pochodzą z krajów o wysokiej częstości występowania HIV, a także – w mniejszym zakresie – osoby zażywające narkotyki, które nie mają dostępu do czystych strzykawek. Szacuje się, że mniej więcej 20 procent osób zostaje zakażone w wyniku kontaktów heteroseksualnych, a więc podczas seksu pomiędzy mężczyzną i kobietą. Obecnie w Niemczech dochodzi do pojedynczych przypadków przenoszenia wirusa HIV z matki na dziecko.

U niektórych osób, u których doszło do zakażenia HIV, w okresie od kilku dni do kilku tygodni po zakażeniu pojawiają się następujące dolegliwości:

• gorączka;
• objawy grypopodobne (bóle mięśni i kończyn, ogólne złe samopoczucie);
• widoczna wysypka na ciele (plamiste zaczerwienienia w wyniku gorączki);
• biegunka;
• obrzęk węzłów chłonnych w kilku częściach ciała.

Żaden z powyższych objawów sam w sobie nie oznacza obecności wirusa HIV! Nie zawsze jednak dochodzi do wystąpienia powyższych objawów. Wiele osób zakażonych wirusem HIV początkowo w ogóle tego nie zauważa. Niemal w połowie nowo stwierdzonych przypadków HIV do zakażenia wirusem doszło kilka lat wcześniej. Nie możesz więc zakładać, że zaobserwujesz u siebie zakażenie HIV. Nie jesteś również w stanie stwierdzić obecności wirusa HIV u partnerki lub partnera.

Istnieje wiele powodów, dla których druga osoba mogłaby chcieć przemilczeć kwestię swojego zakażenia wirusem HIV. Może ona nie mieć np. wystarczającej wiedzy na temat dróg zakażenia, a tym samym nie być w stanie właściwie ocenić związanego z nim ryzyka. Twoja partnerka lub Twój partner może też nie wiedzieć, że jest nosicielem wirusa HIV. Twoja partnerka lub Twój partner może również mieć obawy związane z Twoją reakcją i ewentualnym wycofaniem się. Dlatego nie zawsze można polegać na informacjach przekazywanych przez Twojego partnera lub Twoją partnerkę. Na szczęście w Niemczech nie ma żadnego ustawowego obowiązku w tej kwestii – każdy człowiek może samodzielnie decydować, komu powie o zakażeniu wirusem HIV, a komu nie.

Osoby żyjące w związkach, które chcą zrezygnować z używania prezerwatyw, przed podjęciem tej decyzji powinny przeprowadzić najpierw test na obecność wirusa HIV i jasno ustalić, czy w ich życiu pojawiają się inni partnerzy seksualni. Również w przypadku anonimowych kontaktów seksualnych lub „przygód na jedną noc” najważniejszym sposobem ochrony jest właśnie prezerwatywa.

Zakażenie wirusem HIV jest możliwe, jeśli zakażone płyny ustrojowe przedostaną się na otwarte rany lub błony śluzowe. W związku z tym, że wirus HIV występuje w wielu płynach ustrojowych, które odgrywają pewną rolę podczas seksu – w spermie, wydzielinie z pochwy, w płynnym filmie na błonie śluzowej jelit oraz w krwi (menstruacyjnej) – do zakażenia dochodzi najczęściej podczas uprawiania seksu bez zabezpieczeń.

W porównaniu z innymi patogenami HIV jest jednak wirusem, który jest trudny do przeniesienia. Do przeniesienia dochodzi jedynie w przypadku, gdy poprzez błony śluzowe lub otwarte rany do organizmu przedostanie się odpowiednia ilość wirusa HIV. Jeśli więc spożywasz posiłek wspólnie z osobą zakażoną HIV, żyjesz z nią w jednym mieszkaniu, korzystasz z tej samej toalety lub łazienki, wspólnie z nią pracujesz, siedzisz obok w tramwaju lub idziesz do baru – w żadnej z tych sytuacji nie zarazisz się wirusem HIV. Ryzyko nie zachodzi np.:

• w życiu codziennym;
• podczas kaszlu lub kichania;
• w przypadku ukąszeń owadów;
• podczas pocałunków – również z języczkiem;
• w przypadku bliskiego kontaktu skóry i ciała, także podczas pieszczot i pettingu.

Niemożliwe jest też przeniesienie wirusa HIV z jednego człowieka na drugiego przez komary lub inne owady.

Uprawiając bezpieczny seks, chronisz się przed HIV, a także obniżasz ryzyko zakażenia się innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową (STI). Główną role odgrywają w takim przypadku prezerwatywy, ponieważ podczas uprawiania seksu zapobiegają one przedostaniu się do organizmu potencjalnie zakaźnych płynów ustrojowych (nasienia, wydzielin z pochwy, wydzielin z odbytu i krwi). Jednocześnie są one nie tylko praktyczne i niedrogie, ale jeśli są właściwie stosowane, zapewniają również niezawodność i optymalną ochronę przed HIV.

Obecnie istnieją jednak także inne możliwości zapobiegania zakażeniom wirusem HIV – ochrona przez leczenie i tzw. przedekspozycyjna profilaktyka zakażenia HIV, w skrócie PrEP. Obydwie metody mogą być również odpowiednie do zastosowania w wyjątkowych sytuacjach, aby zapobiec zakażeniu wirusem HIV, nie zapobiegają one jednak innym chorobom przenoszonym drogą płciową (STI).

Choroby przenoszone drogą płciową (STI) to takie same choroby zakaźne jak inne. Podobnie jak każdy z nas może zarazić się grypą lub katarem, tak samo można zakazić się bakteriami, wirusami lub pasożytami wywołującymi choroby przenoszone drogą płciową. Patogeny te są bardzo łatwo przenoszone podczas uprawiania seksu.

Na całym świecie istnieje ponad 30 różnego rodzaju STI – wśród nich np.:

1. chlamydioza,
2. kiła (syfilis),
3. wirusy brodawczaka ludzkiego (HPV),
4. rzeżączka,
5. HIV i AIDS,
6. opryszczka,
7. wirusowe zapalenie wątroby typu A (WZW A),
8. wirusowe zapalenie wątroby typu B (WZW B),
9. wirusowe zapalenie wątroby typu C (WZW C),
10. rzęsistek pochwowy,
11. świerzb,
12. wszy łonowe.

Niektóre z nich są wprawdzie nieprzyjemne, ale niegroźne. Inne natomiast mogą nawet zagrażać życiu. Jeśli jednak choroby przenoszone drogą płciową zostaną wykryte odpowiednio wcześnie, z reguły można je wyleczyć.

Do zakażenia STI może dojść podczas różnych czynności seksualnych – jednak w szczególności podczas uprawiania seksu waginalnego lub analnego bez zabezpieczeń; czasami dochodzi również do transmisji drogą oralną. Istnieją przy tym różne drogi, jakimi bakterie, wirusy lub patogeny mogą przedostać się do organizmu. Jedną z nich jest kontakt z zakażonymi płynami ustrojowymi, takimi jak np. sperma, wydzielina z pochwy, płynny film na błonie śluzowej jelit lub krew (menstruacyjna). Do zakażenia może dojść również poprzez kontakt z zakażoną błoną śluzową pochwy, penisa, odbytu oraz kontakt ze zmianami skórnymi, takimi jak np. wykwity opryszczki, brodawki lub wrzody kiłowe. Czasami można się zarazić również w sposób pośredni, np. poprzez wspólne korzystanie z zabawek erotycznych. Takie zarażenie określa się jako infekcję wymazową.

Istnieją także choroby, które nie są przenoszone drogą płciową, chociaż wiele osób tak właśnie sądzi. Podczas seksu nie są przenoszone w szczególności infekcje grzybicze, takie jak np. kandydoza; dochodzi do nich w wyniku zmian hormonalnych, stresu lub przyjmowania leków.

Uprawiając bezpieczny seks, chronisz się przed HIV, a także obniżasz ryzyko zarażenia się innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową. Główną rolę odgrywają tu prezerwatywy, ponieważ podczas seksu mogą one zapobiegać bezpośredniemu kontaktowi z zainfekowanymi płynami ustrojowymi, błonami śluzowymi i częściowo również z zakażonymi miejscami na skórze. Ponadto nie należy dotykać zmian skórnych, zwłaszcza wykwitów opryszczki, brodawek lub wrzodów kiłowych. Możliwe jest również zaszczepienie się przeciwko niektórym STI, wirusowemu zapaleniu wątroby typu A oraz B i HPV.

W przypadku odkrycia objawów STI nie należy długo odwlekać wizyty u lekarza. Choroby STI można bardzo dobrze leczyć, a często nawet całkowicie wyleczyć pod warunkiem, że zostaną one rozpoznane odpowiednio wcześnie. Ponadto dzięki temu zapobiegasz również zarażeniu innych osób.

Na zarażenie STI mogą wskazywać różne objawy. Jeśli dobrze znasz swoje ciało, z  pewnością szybciej zauważysz zmiany. W szczególności należy zwracać uwagę na poniższe objawy:

• nietypowa wydzielina z pochwy, penisa lub odbytu oraz krwawienia międzymiesiączkowe;
• swędzenie, wysypka i zaczerwienienia skóry;
• ból i pieczenie podczas oddawania moczu;
• zmiany skórne oraz sączące się zmiany skórne, szczególnie pęcherze, brodawki lub owrzodzenia;
• zażółcenia skóry i spojówek;
• ból podczas uprawiania seksu;
• objawy grypopodobne;
• brak apetytu, wymioty, biegunka.

Niestety, objawy STI nie zawsze są jednoznaczne, a czasami w ogóle nie dochodzi do ich wystąpienia. W przypadku niektórych STI objawy znikają po pewnym czasie – jednak w organizmie nadal mogą znajdować się patogeny mające szkodliwy wpływ na zdrowie. Dlatego jedynie lekarz jest w stanie ocenić, czy w Twoim przypadku doszło do zakażenia chorobą przenoszoną drogą płciową.